تاریخچه اكتشاف نفت در ایران با واگذاری امتیازات در اواخر دوره قاجاریه همراه است
و اقدامات عملی اكتشاف نفت از سال ۱۲۸۰ با عقد قرارداد "دارسی" آغاز و در خرداد ۱۲۸۷
با كشف میدان نفتی مسجد سلیمان وارد مرحله عملی گردید. تا سال ۱۳۱۷ میدان های بزرگی
همچون نفت سفید، آغاجاری، پازنان و گچساران كشف شد.
از سال ۱۳۱۸ تا سال ۱۳۲۷ به علت وقوع جنگ جهانی دوم تنها میدان "لالی" كشف شد. كشف
این میدان در سال ۱۳۲۷ اولین اكتشاف مخزن "بنگستان" به شمار می آید. از سال ۱۳۳۳ تا
سال ۱۳۳۷ كه فعالیت اكتشافی شركت های عامل نفت آغاز شد منجر به كشف میدان اهواز (آسماری
و بنگستان) و مخزن بنگستان میدان آغاجاری گردید. دهه ۴۸-۱۳۳۸ یكی از مهمترین و پربارترین
دهه های اكتشافات نفتی در جنوب غربی ایران می باشد و طی آن تعداد مخازن جدید كشف شده
به ۳۳ میدان می رسید كه در مجموع حدود ۴۶ درصد كل ذخایر در جای كشور در طی این دوره
به اثبات رسیده است.
در این دوره علاوه بر میدان های كشف شده زاگرس، اولین میدان دریایی یعنی بهرگانسر در
سال ۱۳۳۸ كشف گردید و متعاقب آن میدان های دورود، سروش، سلمان، اسفندیار، فروزان، نوروز،
رشادت، پارس شمالی، هندیجان، و رسالت نیز كشف شد. دردهه ۵۷-۱۳۴۸ حجم فعالیت های اكتشافی
به بالاترین مقدار خود رسید و از تمامی امكانات به همراه فناوری روز استفاده گردید.
در دهه ۶۷-۱۳۵۷ اكتشاف با ركورد نسبی همراه بود تا اینکه در دهه ۷۷-۱۳۶۷ آهنگ
فعالیت های اكتشافی به تدریج سرعت گرفت و امكانات بیشتری تخصیص داده شد. از جمله مهمترین
اكتشافات در این دهه، كشف میدان گازی پارس جنوبی است كه جزو بزرگترین میادین گازی كشف
شده در جهان می باشد.