تاريخچه اكتشاف نفت در ايران با واگذاری امتيازات در اواخر دوره قاجاريه همراه است
و اقدامات عملی اكتشاف نفت از سال ۱۲۸۰ با عقد قرارداد "دارسی" آغاز و در خرداد ۱۲۸۷
با كشف ميدان نفتی مسجد سليمان وارد مرحله عملی گرديد. تا سال ۱۳۱۷ ميدان های بزرگی
همچون نفت سفيد، آغاجاری، پازنان و گچساران كشف شد.
از سال ۱۳۱۸ تا سال ۱۳۲۷ به علت وقوع جنگ جهانی دوم تنها ميدان "لالی" كشف شد. كشف
اين ميدان در سال ۱۳۲۷ اولين اكتشاف مخزن "بنگستان" به شمار می آيد. از سال ۱۳۳۳ تا
سال ۱۳۳۷ كه فعاليت اكتشافی شركت های عامل نفت آغاز شد منجر به كشف ميدان اهواز (آسماری
و بنگستان) و مخزن بنگستان ميدان آغاجاری گرديد. دهه ۴۸-۱۳۳۸ يكی از مهمترين و پربارترين
دهه های اكتشافات نفتی در جنوب غربی ايران می باشد و طی آن تعداد مخازن جديد كشف شده
به ۳۳ ميدان می رسيد كه در مجموع حدود ۴۶ درصد كل ذخاير در جای كشور در طی اين دوره
به اثبات رسيده است.
در اين دوره علاوه بر ميدان های كشف شده زاگرس، اولين ميدان دريايی يعنی بهرگانسر در
سال ۱۳۳۸ كشف گرديد و متعاقب آن ميدان های دورود، سروش، سلمان، اسفنديار، فروزان، نوروز،
رشادت، پارس شمالی، هنديجان، و رسالت نيز كشف شد. دردهه ۵۷-۱۳۴۸ حجم فعاليت های اكتشافی
به بالاترين مقدار خود رسيد و از تمامی امكانات به همراه فناوری روز استفاده گرديد.
در دهه ۶۷-۱۳۵۷ اكتشاف با ركورد نسبی همراه بود تا اینکه در دهه ۷۷-۱۳۶۷ آهنگ
فعاليت های اكتشافی به تدريج سرعت گرفت و امكانات بيشتری تخصيص داده شد. از جمله مهمترين
اكتشافات در اين دهه، كشف ميدان گازی پارس جنوبی است كه جزو بزرگترين ميادين گازی كشف
شده در جهان می باشد.