پزشكی، دندانپزشكی و داروسازی

یكی از مهم ‌ترین تركیبات بین فلزی نایتینول (‏ NiTi ‏) است. این ماده مهم ‌ترین تركیب از خانواده آلیاژهای هوشمند (آلیاژ نیكل- تیتانیم) بوده و دارای خواص بسیار ویژه ای است كه آن را از سایر مواد حتی از سایر تركیبات بین فلزی متمایز می ‌كند. ‏NiTi‏ شامل نسبت های مساوی از نیكل و تیتانیم است و گاهی اوقات عناصر دیگری برای تنظیم خواص به آن اضافه می ‌شوند.

علت اصلی رفتار سوپرالاستیک و حافظه‌ دار شدن یک استحاله برگشت پذیر حالت جامد (استحاله مارتنزیتی) است درحالی كه همین دگرگونی برای انواع فولاد های معمولی غیر برگشت پذیر است.

نایتینول به دلیل داشتن خواص ویژه ای چون حافظه‌پذیری، سازگاری با محیط بدن و سوپر الاستیسیته، بیشترین كاربرد را صنایع پزشكی دارد.

 كاربرد ‏ NiTi ‏ برای مصارف پزشكی اولین بار در سال ۱۹۷۰ گزارش شد. در اوایل ۱۹۸۰ این نظریه بیشتر مورد توجه محققین قرار گرفت و در اواسط ۱۹۹۰كاربرد‌های ارتودنسی و بیشتر اورتوپدی آزمایشگاهی برای این ماده افزایش یافت. تلاش‌های اولیه برای بهره برداری از پتانسیل ‏ NiTi‏ به عنوان یک ماده ایمپلنت توسط جانسور و آلكلندری نیز در سال ۱۹۸۸ انجام شد.

در واقع ‏ NiTi‏ به عنوان یک بیومتریال جذاب شناخته شده است و این به دلیل خاصیت حافظه ‌پذیری و سوپر الاستیسیته آن است كه خواص كاملاً جدیدی در مقایسه با آلیاژهای فلزی معمولی هستند. تركیب ‏NiTi‏ در حالت كاملاً آستینتی، عموماً خواص مناسبی برای كاشت‌ های مربوط به عمل جراحی دارد. خواص مكانیكی تركیب بین فلزی NiTi ‏ بسیار نزدیک به بافت های بدن است. از طرفی سازگاری خوب این ماده با محیط بدن و حافظه ‌پذیری آن منجر به كاربردهای بسیار وسیع ‏ NiTi در صنایع پزشکی شده است .