کوره های دوار سیمان اصلی ترین بخش کارخانه تولید سیمان بوده و به عنوان قلب فرآیند
تولید سیمان است. کوره دوار شامل یک لوله است که از صفحات فولادی ساخته شده است و درون
آن با آجر نسوز پوشیده شده است. شیب لوله ۱ تا ۴ درجه است و به آهستگی حدود ۳۰ تا ۲۵۰
دور بر ساعت حول محور خود دوران می کند. مخلوط از انتهای بالا تر آن تغذیه
می شود و دوران کوره باعث حرکت منظم ذرات تا انتهای دیگر آن می شود.
در انتهای دیگر (انتهای پایین تر)، سوخت به شکل گاز، نفت و یا سوخت جامد پودری از طریق
لوله سوزان به درون کوره دمیده می شود که یک شعله هم مرکز با قسمت پایین لوله کوره
تولید می کند. هنگامی که مواد به شعله می رسد به حداکثر دمای خود می رسد . هوا ابتدا
از درون کولر و سپس از درون کوره برای انجام احتراق سوخت عبور داده می شود. در کولر،
هوا با سرد کردن کلینکر داغ، گرم می شود که دمای آن قبل از ورود به کوره ممکن است به
۴۰۰ تا ۸۰۰ درجه برسد که باعث احتراق موثرتر و سریع تر سوخت می شود.
اولین کوره دوار موفق در سال ۱۸۹۰ در پنسیلوانیا ساخته شد که ۵/۱ متر قطر و ۱۵ متر
طول داشت. چنین کوره ای حدود ۲۰ تن در روز کلینکر تولید می کرد. سوخت آن نفت بود که
در آن زمان در پنسیلوانیا به اندازه کافی در دسترس بود و ایجاد شعله با چنین سوختی
آسان بود. ۱۰ سال بعد تکنیک دمیدن زغال سنگ پودری توسعه یافت که استفاده از سوخت ارزان
تر را در بر داشت.
در سال ۱۹۰۵ بزرگترین کوره، ۷/۲ در ۶۰ متر اندازه داشت و ۱۹۰ تن در روز کلینکر تولید
می کرد. در آن زمان پس از فقط ۱۵ سال توسعه، کوره دوار تولید نصف دنیا را عهده دار
شد. پس از آن ظرفیت کوره ها به تدریج افزایش یافت و امروزه بزرگترین کوره ۱۰,۰۰۰ تن
در روز کلینکر تولید می کند. به نسبت کوره های ثابت که یک زمان سه ساعته برای انجام
واکنش لازم بود، این کوره ها در ۱۰ دقیقه این کار را انجام می دهند. کوره های دوار
شبانه روز در حال کارند و به ندرت متوقف می شوند.